Die gouden momenten met bewoners ontroeren mij

12 november 2020

Jolinde den Dekker, zorgregisseur Dalempoort 7, van Het Gasthuis in Gorinchem deelt haar indrukwekkende ervaringen.

Mijn collega’s en ik staan dacht en nacht klaar voor onze bewoners, aan wie we met hart en ziel de zorg verlenen. De band die we met bewoners voelen, is ontzettend sterk. Onze bewoners hebben dementie. Zij leven daardoor in hun eigen wereld. Maar vergis je niet, ze zijn zo gevoelig. Een aanraking van een familielid, dat overbekende stemgeluid, of de blik in vertrouwde ogen maakt zoveel los bij onze bewoners. Het biedt hen rust, troost, warmte en ontspanning. Daarom vind ik het zo ontzettend fijn voor onze bewoners dat hun naasten elke dag bij hen op bezoek mogen komen. Het is alles betekenend in deze heftige tijd.

Mijn collega’s en ik doen er echt alles aan om onze bewoners te beschermen en veilig te houden. Toch zijn alle bewoners van de groep in een paar dagen besmet geraakt met corona. Ik heb me ontzettend schuldig gevoeld, want ik vind dat ik het had moeten voorkomen. Ondanks alle zorgvuldigheid en het toepassen van de maatregelen bestaat helaas de kans dat corona toeslaat. En dat heeft het ongenadig hard gedaan. Het doet me pijn als ik zie dat bewoners zich niet goed voelen, ze bang zijn en geruststelling zoeken. Het is zo verdrietig dat we ook bewoners hebben verloren. In het bijzijn van hun familie zijn zij gestorven. Zo pijnlijk, maar ook zo troostend voor bewoners dat hun naasten erbij konden zijn.

Troost vinden bij elkaar

Deze tijd is zwaar voor mijn collega’s en mij. We vinden troost bij elkaar. We praten veel met elkaar en is er ook extra hulp en begeleiding. Hartverwarmend is de steun van bewoners zelf en die van hun familieleden. Hartverwarmend zijn de openheid, de dankbaarheid voor de goede zorg en de troostende woorden, ‘Het is niet jullie schuld dat corona er weer is, we zitten middenin een tweede golf.’ Soms is er ook heel veel boosheid bij familie. Dat is heftig, want we doen zo hard ons best. Toch mag die boosheid er zijn en dan proberen we opnieuw weer in contact te komen.

Het zijn de kleine dingen

Het lukt mijn collega’s en mij om er elke dag weer voor de bewoners en hun familie te staan. We willen hen elke dag een waardig bestaan bieden. En het mooiste daarbij zijn de gouden momenten die we met onze bewoners meemaken. Dat een bewoner smachtte naar een broodje haring en dat er door lieve collega’s van een andere unit voor werd gezorgd. Hoe die bewoner daarvan oplichtte, zal ik nooit vergeten. En een andere bewoner die gek is op katten en die werd verrast met een grote kattenballon boven haar bed. Ze raakt er niet over uitgepraat. Het zijn kleine dingen, die zorgen voor een grote glimlach op het gezicht van onze bewoners. En die momenten ontroeren mij elke keer weer.

Jolinde den Dekker (bron: RIVAS Zorggroep)