Stevige basis en sfeer zorgden ervoor dat we ons door niets of niemand omver lieten blazen

31 maart 2025

De GHOR bestaat 25 jaar en tijdens dit gehele jubileumjaar blikken we terug in de tijd. Dit keer is Chris Dekkers aan het woord.

Chris Dekkers was in verschillende perioden verbonden aan de GHOR ZHZ. Ook al in de aanloop. Hij kijkt met genoegen en duidelijk plezier terug op de vorming van de organisatie, de resultaten en alles wat daar voor nodig was. En natuurlijk op zijn toenmalige collega’s: ‘Ik ben er trots op dat we gezamenlijk één van de betere GHOR bureaus hebben neergezet.’

‘Als fundamenteel punt voor de ontwikkeling van de GHOR zie ik het onderzoek dat de Inspectie voor de Gezondheidzorg in 1995 deed naar preparatie van de GGD op het gebied van rampen en crisis. Dat had nog te maken met het opheffen van de Bescherming Bevolking – BB – in 1986. In het inspectierapport was te lezen dat de keten bij rampen op meerdere onderdelen rammelde en dat er weinig werd gedaan aan preparatie.’

Fourwheeldrive

‘Ik herinner me dat onze GGD nota één van de weinige diensten was die het budget dat daarvoor landelijk beschikbaar was gesteld daadwerkelijk had besteed waarvoor het bedoeld was. Daardoor beschikte onze ambulancedienst onder meer over een fourwheeldrive met aanhanger. Met daarin lampen, zuurstof, een generator en dergelijke. Dat is voor mij het begin van het hele verhaal van de GHOR.’

Burgemeester Bandell en eerste manager GHOR, Rob Karremans

Oprichting

‘Berry van Son verzorgde het voortraject grotendeels. Hij vertaalde in een basisnotitie de landelijke richtlijnen naar onze regio. Onze belangrijkste opdracht was ervoor te zorgen dat alle partijen in de gezondheidszorg met een rol in acute zorg het belang van samenwerking in zouden zien. En dat zij zich zouden gaan voorbereiden op rampen en crises. Die partijen, van huisartsen en ziekenhuizen tot de ambulancedienst en traumacentra, dachten zelf al voorbereid te zijn. Maar de organisaties stonden echt nog los van elkaar.’

Zending

‘Ik noem deze fase wel de periode van zending. Als onderdeel daarvan ging ik naar het ziekenhuis om me voor te stellen en mijn ideeën over te brengen om tot een samenwerkende keten te komen. “Dat is een leuk verhaal”, kreeg ik daar te horen, “maar wij zijn goed voorbereid op rampen en crises daarnaast kunnen wij heel goed improviseren. Wilt u nog een kopje koffie en heeft u verder nog iets?”
Improvisatie kan cabaretiers van pas komen, maar geneeskundige zorg bij rampen of een crisis vraagt echt om onderlinge afstemming. Bijvoorbeeld als er ineens twintig patiënten tegelijk komen. Wat dan? Maar dat begon langzaam wel te dagen bij de partners.’

Discotheek Scanners

‘Fijn dat u goed bent voorbereid, antwoordde ik de bestuurder van het ziekenhuis. Zullen we dan een keer oefenen? Aldus geschiedde. We bedachten een scenario waarbij op een zaterdagavond in een bomvolle discotheek Scanners, tegenover het ziekenhuis, een balkon afbrak. Een heleboel lotuspatiënten wandelden tijdens de oefening als lichtgewonden met schrammen en gebroken armen naar het ziekenhuis, zoals later in het echt gebeurde bij de crash op de Polderbaan op Schiphol.’

Chirurgen interviewen

‘Tijdens onze oefening ontbrak afstemming, waardoor de eerste slachtoffers alle zorg kregen, terwijl die bij de andere slachtoffers niet meer gegeven kon worden. We hadden ook Radio Rijnmond uitgenodigd. Verslaggevers liepen de operatiekamer in en interviewden chirurgen. Het werd een puinhoop. Dat hielp enorm in de bewustwording van het belang van eigen en gezamenlijke voorbereiding. Zo werd de oefening een goede motivator voor zorgorganisaties in de regio.’

Op temperatuur

‘Langzaam kreeg ons bureau vorm. We zochten vooral medewerkers die affiniteit hadden met de praktijk van ziekenhuizen, huisartsenposten of de ambulancedienst. En die met hun enthousiasme konden bijdragen aan draagvlak. Daardoor waren uiteindelijk nogal wat van onze mensen afkomstig van de ambulancedienst. Omdat verschillende materialen op de juiste temperatuur bewaard moesten worden, zochten we geschikte huisvesting. Deze vonden we in een loods in Alblasserdam. Daar bleek overigens bij de buren een wietplantage te zitten, ook daarvoor was de temperatuur geschikt, denk ik.’

Zwaailicht

‘Als Regionaal Geneeskundig Functionaris was er voor mij een personenauto beschikbaar. Daarmee reed ik een keer trots langs mijn ouders. Toen ik wegreed gingen alle auto’s voor me aan de kant: ik was dat licht vergeten uit te zetten.’ Dat werk en plezier hand in hand kunnen gaan, illustreert Chris graag nog op een andere manier: ‘Tussen 2002 en 2008 deed ik ook piketdiensten voor de GHOR van de Veiligheidsregio Zeeland. Ook daar kijk ik met veel plezier op terug. Een geweldige klus was bijvoorbeeld Concert at Sea.’ Maar ook op andere momenten was er gelegenheid voor een lach en ontspanning. Chris: ‘We konden het goed met elkaar vinden, er was verbondenheid. Er kon bij wijze van spreken buiten van alles gebeuren, maar het gevoel was dat we ons door niets of niemand omver lieten blazen.’

Trots

‘Alles bij elkaar ben ik er trots op dat we in Zuid-Holland Zuid gezamenlijk één van de betere GHOR bureaus hebben neergezet. Al onze medewerkers waren berekend op hun taken en wisten altijd van de hoed en de rand. Ook hun motivatie en die van de partners in de zorgketen is altijd heel goed geweest. Dat is een groot goed. Met de sfeer die ook al erg goed was, vormde dat de basis om zaken voor elkaar te krijgen en ons te blijven ontwikkelen. En voor medewerkers om mooie vervolgstappen in hun carrière te zetten.’