Impact betrokkenen en GHOR collega’s bij schietincident Alblasserdam

16 juni 2022

Een gemoedelijke omgeving met paarden en koeien in het groen. Maar ook vijf slachtoffers, waarvan twee dodelijk. Huilende verwanten en enorme emoties. Een telefoon van een slachtoffer die maar bleef gaan. Anouk van Galen en Jos Bal kwamen begin mei als Officier van Dienst Geneeskundig ter plekke na het schietincident bij een zorgboerderij in Alblasserdam die landelijk veel aandacht trok.

“Toen ik werd opgepiept was me door de eerste berichten over een schietpartij snel duidelijk dat dit een zeer serieus incident was”, kijkt Anouk terug. “Dat ik de meldkamer niet te pakken kreeg, was ook een indicatie dat het hectisch was. Dan spelen er vragen door je hoofd. Wat is er precies aan de hand, wanneer kunnen we de boerderij benaderen, moeten we ons kogelvrije vest aantrekken? Dat laatste bleek uiteindelijk overigens niet nodig. Eenmaal ter plekke was de situatie door de politie veilig verklaard.”

– Jos en Anouk

Rustig tafereel

“Ik kwam net na Anouk aan en zag een relatief rustig tafereel”, vult Jos aan. ‘Met paarden en koeien, zonder rennende mensen of geschreeuw. Onze taak bij zulke incidenten is het coördineren van de medische eenheden die ter plaatse zijn of moeten komen. Daarnaast zijn we verantwoordelijk voor de publieke gezondheid. Wij richtten ons daarbij niet alleen op de directe slachtoffers, maar ook op de mensen die de gebeurtenissen hebben gezien. Dat betekent onder meer dat we zorgen voor opvang van de betrokkenen, aandacht besteden aan hun mentale gezondheid en eventueel spoedtransport en plekken in ziekenhuizen organiseren. Daarmee zijn we een onderdeel van een groter geheel aan hulpverlening. Denk aan de ambulancedienst die bij dit incident onder meer verschillende ambulance-eenheden en twee traumahelikopters heeft ingezet, Of de politie, die met heel veel eenheden ter plaatse was, en de mensen in de meldkamer. Zij horen de hevige emoties van mensen in doodsangst en weten desondanks de juiste rationele beslissingen te nemen. Zo zorgden zij er snel voor dat in het Erasmus Medisch Centrum traumakamers beschikbaar waren. De hulpdiensten hebben met elkaar echt weer enorm goed werk verricht.”

Impact schietincident

Anouk: “Daarvoor brengen we eerst in beeld hoeveel slachtoffers er zijn en welke hulp zij nodig hebben. De politie onderzocht de omgeving nog omdat niet duidelijk was of we iedereen in beeld hadden. Enkele mensen bleken te zijn gevlucht naar de andere kant van het weiland, zo’n 450 meter verderop. Het duurde ongeveer anderhalf uur voordat we een compleet beeld hadden.” Jos: ‘Die tijd vliegt voorbij, omdat je volledig gericht bent op acute hulpverlening. Daarna vroeg onder meer psychosociale hulp voor betrokkenen, maar ook voor hulpverleners mijn aandacht. Want ook op hen kunnen zulke gebeurtenissen veel impact hebben. Wij zetten die hulpverlening in gang. In de loop van de tijd besteedden onder meer kerken, maatschappelijke instellingen en de gemeente aandacht aan mogelijkheden om de gebeurtenissen te verwerken. Bijvoorbeeld met een speciaal telefoonnummer, een stille tocht en een herdenkingsbijeenkomst.”

Adrenaline

“Op voorhand wil je niet in zo’n situatie komen”, zijn de twee het eens. “Voor mensen buiten dit werkveld is het misschien lastig te begrijpen, maar puur beroepsmatig gezien zitten alle aspecten van ons werk erin. Zulke ervaringen bevestigen dat je in staat bent ook in zulke uitzonderlijke omstandigheden je taken uit te voeren. Dat draagt bij aan zelfvertrouwen en maakt je sterker. Daarnaast is de samenwerking met de andere hulpverleners enorm goed verlopen. We vertrouwden blind op elkaar en wisten gezamenlijk het maximale te doen, ook dat is een boeiend proces.”