Thuiszorg loopt tegen onbegrip aan, maar kent ook succesverhalen

03 december 2020

Als verpleegkundige wil je onder alle omstandigheden goede zorg verlenen. Ook in deze corona tijd. “Mijn zusterhart huilt dan ook als we cliënten moeten afbellen, omdat we helaas door te weinig capaciteit niet langs kunnen komen.” Louise Boer, wijkverpleegkundige bij Zorgorganisatie Aafje, vertelt haar verhaal.

“Terugkijkend naar de 1e golf en vergelijkend met de huidige situatie, ofwel de 2e golf van de coronacrisis, zien we een wezenlijk verschil. Zowel in de uitstroom van patiënten vanuit het ziekenhuis (die waren er tijdens de 1e golf minder) als de reacties van onze cliënten en/of hun mantelzorgers. Het is natuurlijk niet fijn als je zorgmoment niet door kan, dat begrijpen wij ook. Maar onze bestaande klanten reageerden in het voorjaar meer begripvol.”

Overzicht zorgzwaarte cliënten in stoplicht kleuren

Louise: “Tijdens de 1e golf kregen wij vanuit Aafje de opdracht ons cliëntenbestand inzichtelijker te maken qua zorgvraag. We hebben gebruikt gemaakt van een soort stoplichtmodel. De kleur groen betekent: de zorg kan een dag of twee overgeslagen worden, maar niet langer vanwege medische problemen die hieruit voort kunnen komen. Oranje: de mantelzorgverlener(s) zo veel mogelijk inzetten om zorg over te nemen. En de kleur rood staat voor: noodzakelijke zorg bij cliënten die niet of nauwelijks zelf iets kunnen en waar vooral verpleegkundige handelingen verricht moeten worden. Ik werkte in die tijd als leerling verpleegkundige in Zwijndrecht en daar hadden we weinig ‘groene’ cliënten. We hebben destijds de ‘oranjes’ geïnformeerd dat we mogelijk de zorg moesten afbouwen. Gelukkig is dat niet nodig geweest. Ook omdat we toen een aparte COVID-route hadden lopen. In de loop van de zomer nam het aantal besmettingen af en werd de COVID-route stopgezet. Met in ons achterhoofd dat het wel weer zou toenemen.”

“In Dordrecht zijn tijdens de 1e golf medewerkers van Aafje besmet geraakt met COVID. Na de zomer ben ik als verpleegkundige in Dordrecht aan de slag gegaan. Gelukkig hebben we nu weinig zieke collega’s. De eerder genoemde COVID-route is in de 2e golf opgenomen als regulier werk. Van te voren is vanuit het management de vraag bij de wijkverpleegkundigen neergelegd om in ieder team te peilen hoe het team erin stond om coronaklanten in het eigen team te gaan verplegen. Dit werd overwegend positief ontvangen en op de knelpunten zijn acties gezet, zoals een scholing voor het aan- en uittrekken van PBM en werd er een protocol specifiek voor de thuiszorg ontwikkeld. Zo zijn we het gaan oppakken na de zomer. Tot op heden loopt het ook prima.”

Weinig begrip

Maatregelen in acht nemen

“In de thuiszorg heb je weinig controle over wat de cliënten overdag doen. In het begin werden de maatregelen niet altijd goed nageleefd en was er familie op bezoek wanneer wij de zorg kwamen verlenen. Als we daar iets van zeiden dan leverde dat ook vaak negatieve reacties en weinig begrip op. Aafje heeft cliënten op een gegeven moment een brief gestuurd om toch echt vooraf door te geven hoe hun gezondheid betreft COVID is, zodat we niet voor verassingen komen te staan als we bij hen thuis komen. We moeten de cliënten vertrouwen en soms wordt dat vertrouwen beschaamd.”

Je gaat gewoon

“Waarom ga je naar cliënten met COVID? Is een vraag die ik vaak krijg”, besluit Louise haar verhaal, “je zusterhart spreekt en je weet dat het niet anders kan en je gaat gewoon. Als je in de zorg werkt, wil je altijd dat er zorg is voor de mensen, je bent tenslotte niet voor niets de zorg in gegaan. Onder alle omstandigheden, maar als het even niet kan, dan slapen wij daar ook slecht van. Dat doet je echt wel wat!”